De afgelopen periode was te druk. Ik voelde me gejaagd door de stapels verplichtingen, ik voelde me gefrustreerd omdat ik niet toekwam aan de echt belangrijke dingen. Maar deze week greep ik mijn kans en dit is wat er gebeurde.
Teveel, te druk: het was weer eens zover
Het is een zich steeds herhalende cyclus, hoezeer ik ook probeer om langzamer te leven:
- ik focus me aanvankelijk bewust op mijn prioriteiten;
- voel me tevreden en blij, heb alles in de hand, maak mooie dingen;
- ik kan er wel weer iets meer bij hebben, pak nieuwe dingen op, ga wat extra verplichtingen aan, neem wat meer verantwoordelijkheden op me;
- verlies mijn prioriteiten steeds verder uit het oog, ren van het een naar het ander, voel me steeds gejaagder;
- ik raak uitgeput, ervaar de overweldigende drukte als een falen omdat ik onderhand beter zou moeten weten;
- besef dan eindelijk dat ik door alle drukte gestopt ben met verhalen schrijven en zet uiteindelijk de tijd stil om mezelf te resetten.
De grens was bereikt
Afgelopen week werd de grens bereikt. Al een paar dagen herhaalde ik in mijn hoofd: laat-me-met-rust. Er was teveel van alles; teveel verplichtingen, teveel afleiding, teveel herrie.
Dus toen ik dinsdagochtend om half negen onze oprit afreed, ging ik als een zombie op weg naar opdrachtgever Thomas. De verplichtingen van de aankomende dag beukten zo krachtig tegen me aan, dat ik nauwelijks zag waar ik was.
Ik had het gevoel dat ik de helft vergeten was mee te nemen, ik had haast en duwde mijn auto zo dicht mogelijk tegen mijn voorganger aan. Ik was gestrest, gefrustreerd en dus precies hoe ik niet wil zijn.
Opeens was het daar!
Toen viel mijn blik op een grauw en rafelig gordijn dat voor een zijraampje hing van een huis langs de provinciale weg waarop ik reed. Een onzichtbare hand trok het gordijn wat hoekig en schokkerig open. Een flits, meer was het niet.
Maar opeens was het daar: een klein luikje in mijn hoofd ging open en een levendig verhaal maakte zijn entree. Mijn adem stokte, zoals altijd als zoiets gebeurt, en mijn ogen gingen wijd open om het verhaal van dichtbij te kunnen bekijken.
Het eerste personage diende zich al aan en het huis met het grauwe gordijn gaf wat duistere geheimen prijs. Ik wist wat me te doen stond: schrijven. Verhalen zijn namelijk over het algemeen niet erg geduldig. Als ik niet snel actie onderneem verlies ik ze voor altijd, maar houden irritante flitsen van datzelfde verhaal me af en toe nog wel wakker.
“Grijp je kans!”
In Breda zat Thomas op me te wachten voor een brainstormsessie. Toch parkeerde ik de auto op een industrieterrein en pakte mijn notitieblok, om die vervolgens meteen terug in mijn tas te stoppen. In plaats daarvan pakte ik mijn telefoon en belde Thomas.
Iets te emotioneel legde ik uit wat er zojuist gebeurd was en dat ik dus een verhaal te schrijven had. Het bleef drie lange seconden volmaakt stil en toen riep Thomas:
“Grijp je kans!”
“Oké”, stamelde ik en we hingen op.
Ik greep mijn kans
De wereld kwam tot leven tijdens die rit naar huis. Ik zag weer in kleur en breedbeeld. Alles voedde het verhaal dat jubelend in me zat te wachten tot we thuis waren. Ik rook zelfs al een zweem van de muffe kelderlucht uit het huis met het grauwe gordijn.
Ik greep mijn kans. Geholpen door de enthousiaste uitroep van Thomas koos ik voor datgene wat ik het allerliefste doe: verhalen schrijven.
Dit is wat er gebeurde
Ik schreef uren achtereen, totdat er helemaal niets meer te schrijven was. Maar dat niet alleen: ik had hiermee mezelf in één klap volledig gereset en opgeladen. Ik liet de drukte en het gezwoeg links liggen en koos voor het magische, het wonderlijke.
Toen ik uiteindelijk mijn pen neerlegde, was ik blij en ontspannen en kon ik alle drukte en frustraties weer in het juiste perspectief zien.
Drukte is de makkelijke weg
Al voelt het niet zo, druk zijn is makkelijker dan kiezen voor je prioriteiten. Drukte is de weg van de minste weerstand. Het is een passieve manier van leven.
Als je je overweldigd voelt door drukte, dan laat je je dag bepalen door alles behalve jezelf. Door je inbox bijvoorbeeld, je werkgever of zelfs misschien je vrienden.
Druk zijn is makkelijker, omdat het lezen van e-mails of het ingaan op uitnodigingen minder moeite kost dan beginnen aan die veel waardevollere dingen die je al tijden van plan bent. Die dingen waar je steeds niet aan toekomt door de vele e-mails, de drukte op je werk of de bergen gezelligheid met je vrienden.
Drukte is verslavend
We leven in een snelle wereld, boordevol informatie die continu op ons afkomt. Iedere dag worden we verleid door deze drukte. Wist je bijvoorbeeld dat wij moderne mensen gemiddeld om de 6,5 minuut onze telefoon willen pakken voor een portie informatie?
Drukte is een soort verslaving en je weet wat het is met verslavingen: die werken nooit in je voordeel.
Drukte is ongezond
Als je je altijd gehaast voelt, je altijd aan het inspannen bent, dan ben je ook altijd in zekere mate gestrest. Een lichaam heeft voldoende perioden van rust en ontspanning nodig om gezond te blijven.
Als je het altijd druk hebt – en dus niet regelmatig een moment neemt om bij te komen – dan ontstaat er een allostatische overbelasting van je lichaam. Ook als je chronische stress ervaart, omdat je je bijvoorbeeld continu zorgen maakt over iets, raakt je lichaam overbelast.
Gevolg van zo’n overbelasting is een versnelde slijtage van lichaam en brein. Het kan uiteindelijk leiden tot chronische oververmoeidheid en aanhoudende stress, maar zelfs ook tot een verhoogd risico op hartfalen en beroertes.
Drukte is de norm
Alle mensen lijken het druk te hebben, drukte is de norm. En de mens is een kuddedier hè, dus zelfs als je er oprecht vanuit gaat dat jouw drukte een reden heeft, komt die drukte vooral voort uit een onbewuste drang om mee te doen met de kudde.
Dat is best shockerend als je het mij vraagt. Ik zie mezelf liever als autonoom wezen.
En nu?
De wegebbende pijn van de zolang verkrampte spieren herinnert me nog aan de drukte. Maar dit korte moment waarop ik mijn kans greep – deze wending – heeft die drukte voorlopig weer verjaagd.
Want nu neem ik bewust afstand van het zwoegen. In de rust die daardoor ontstaat, is het makkelijker om keuzes te maken die mijn prioriteiten terug op de kaart zetten. Hoewel die keuzes zelf niet altijd makkelijk zijn, want ook enkele heel fijne en waardevolle bezigheden hebben het veld moeten ruimen.
Maar ik doe weer wat ik het allerbelangrijkst vind. Voorlopig ben ik veilig.
GRATIS STAPPENPLAN: De kortste route naar een langzamer leven
Ook toe aan een rustiger leven waarin je meer tijd hebt voor dingen die jij waardevol vindt? Neem afscheid van dat drukke, gejaagde gevoel en kies voor een ontspannen en blij leven.
Ontvang direct het GRATIS STAPPENPLAN!
Vul je e-mailadres in, zodat ik het stappenplan naar je toe kan sturen. Als bonus ontvang je voortaan ook de wekelijkse nieuwsbrief.
Hallo Yvonne,
Wat dapper en ook mooi dat je deze ervaring van bewustwording deelt! Ik neem hem mee in mijn leven! ??
Dank je wel, Anja